طنز خواهد مایه ، بسم الله الرحمن الرحیم
هر که دارد « مایه »! ،بسم الله الرحمن الرحیم
... و اما بعد
هفتخوان طنز (هفت شهر عشق سابق!)
با تشکر از همکاری صمیمانه مولوی
تا شوی با طنزپردازان ندیم
بعد بسم الله الرحمن الرحیم...
در ره رندی قدم نه،لیک هان!
در سر راه تو باشد هفت خوان:
وادی طنز است پر خوف و خطر
در کمینت رهزنان دردسر
دشمنانت چاه در ره می کنند
دوستان از پشت خنجر می زنند
چارمین خوان : می رسی از گرد راه ،
در کویری تفته ظهر تیرماه ،
خسته ،خواب آلوده ،زخمی از مصاف...
«حق نباید گفت جز زیر لحاف»!
خوان پنج و شیش خوان تهمت است
هیچ طنازی از این دو خوان نرست
تهمت بی دینی و مرتد شدن
لایق تعزیر و حبس و حد شد...
بعد خوان تهمت لامذهبی
می شوی تو جیره خوار اجنبی
(گر گناه قبل هم بخشودنی است
این گناهت را مجال توبه نیست)
_خون غیرت در رگم آید به جوش
زهره ی کوه آب گردد زین خروش
دست گیریدم خدا را... همرهان
کشت من را خفت این هر دو خوان _
بعد از آنکه کافر و مرتد شدی،
گر که از خوان ششم هم رد شد،
خوان هفتم وای من کهریزک است
امتحان کن گر تو را در آن شک است!
« در کف شیر نر خونخواره ای
غیر تسلیم و رضا کو چاره ای ؟ »
گریه باید کرد زین پس قاه قاه
اول راهی تو در پایان راه
خویش دارم شصت و نه من مثنوی
لیک گفته بهتر از من مولوی:
«نیست در این راه غیر از تیر و تیغ
گو میا هر کس ز جان دارد دریغ»
خوشا به سعادت بزرگانی چون هالو که، هفت خوان طنز را گردیده اند! اگر خدا قبول کند زورو(البته به زعم خویش) شش خوان را طی کرده(یادمان می آید در خوان پنج و شیش خوردیم به پست شاعری صله گیر: تا آنجا که ذهنمان یاری کند در مورد ما افاضه فرموده بودند: ... انگار شدی هم سخن اکبر گنجی/انگار زدی زیر پل مکتب و قرآن) و مانده خوان هفتم که آن هم انشاالله به زودی زود دیدارها تازه می گردد! به هر حال به قول خواجه:
نوشابه و ساندیسرا ، هر یک به کسی دادند
در دایره قسمت اوضاع چنین باشد!